بررسی فرآیند تنش زدایی ارتعاشی، مدهای مختلف آن و مقایسه با تنش گیری حرارتی

تنش باقیمانده تنشی است که بر اثر انجام عملیات خاصی در جسم باقی می ماند و در حالیکه جسم تحت هیچ بارگذاری خارجی نیست نیز وجود دارد. چون تنش­های باقیمانده توسط تغییر شکل مومسان غیریکنواخت تولید می شوند، بررسی تنش­های باقیمانده­ای که در هر فرآیند فلزکاری ایجاد می­شوند، اهمیت دارد. مهمترین دلایل بوجود آمدن تنش­های باقیمانده را می­توان از دیدگاه منشاء حرارتی، مکانیکی و تغییر فاز بررسی نمود. برای از بین بردن تنش­های باقیمانده موجود در قطعات می­توان از تنش­گیری حرارتی، فشاری، ارتعاشی، سرمایش زیر صفر، چکش­کاری، کششی و پیر کردن طبیعی استفاده نمود. متداولترین روش مورد استفاده برای حذف تنش­های باقیمانده، تنش­زدایی حرارتی می­باشد، اما این روش دارای محدودیت­هایی نیز می­باشد. روشی که اخیراً مورد توجه محققان قرار گرفته، روش تنش­زدایی ارتعاشی است. پارامترهای تاثیرگذار در تنش­زدایی ارتعاشی؛ دامنه ارتعاشات، اندازه و گردایان تنش پسماند و تعداد سیکل­های اعمالی می­باشد. مهمترین پارامتر تاثیرگذار، دامنه ارتعاش می­باشد. هدف تحقیق پیشرو بررسی و مقایسه دو روش تنش­زدایی حرارتی و تنش­زدایی ارتعاشی و نتیجه­گیری از بحث می­باشد.